Stormen in glazen water

Even bij het begin beginnen. Vandaag geen foto's, maar alleen wat er sinds zaterdag is gebeurd...

Zaterdagochtend om 4 uur werd ik wakker met wat heel erg op een forse oogontsteking leek. Aangezien ik in allebei mijn ogen een lens implantaat heb (de oude dag heeft reeds lang geleden toegeslagen), was dat niet zo'n fijn idee. Gelukkig bleek dat aan het begin van de middag, nadat de liedjes "Cry me an ocean" en "Tears on my pillow" voor mij een hele andere betekenis hadden gekregen, wat simpele Ibuprofen en oogdruppels wonderen deden. Heb ik weer.

Zondagochtend rond een uur of elf vertrokken, en rond half twee aangekomen op Schiphol. De auto in de garage geparkeerd en ingecheckt. Het voordeel van Business Class is dat je bij de beveiliging door de "Priority Lane" mag. Het nadeel is dan weer, dat het daar zo rustig is dat 97% van je handbagage extra supergoed en intensief wordt gecontroleerd. Maar goed, ze zijn er dan wel weer heel erg vriendelijk bij...

In de lounge, ongeveer 20 minuten voordat we moesten boarden, kreeg ik een appje van een leerling van me, die ik in de vakantie had helpen voorbereiden op een herexamen om over te gaan naar VWO 5. Of ik kon helpen bij een opgave waar ze niet uitkwam. Iets met waarden voor p en q, waarbij een derdegraadsfunctie en een rechte lijn raakten in de buigpunten van de functie. Eerst moest ik dus wat papier zien te regelen. Daarna begonnen met de opgave uit te werken. Helaas na een minuut of 5 moesten we boarden. In het vliegtuig nog een poging gedaan, maar de champagne hielp ook niet erg. Nog even snel ge-apped, hoe je dit soort opgaven normaal aanpakt, en toen moest de telefoon uit.

De vlucht zelf ging prima. Het enige waar ik problemen mee had, was dat ik echt niet begrijp waarom " La-La-Land" zoveel prijzen heeft gewonnen.....

Rond 18:45 uur aangekomen in Salt Lake City. Zonnig en 36 graden. Was dus even slikken toen de vliegtuigdeur open ging. Omdat we als één van de eersten het vliegtuig uit mochten was er geen rij bij de immigratie. Tot onze  stomme verbazing stonden we 10 minuten later op onze koffer te wachten, en na 20 minuten zaten we in de huurauto op weg naar het hotel. 

Er was natuurlijk wel één dingetje dat mis ging. Omdat het zo snel ging waren we er niet aan toegekomen om de TomTom alvast op te starten. Dus toen we dat in de auto deden, was het apparaat ineens 8000 km verdwaald, plus het feit dat hij in de garage geen GPS signaal kreeg hielp ook niet echt. Dus de garage uitgereden, het vliegveld af, en na zo'n 5 km eindelijk de gelegenheid om te stoppen en het apparaat opnieuw op te starten, dit schijnt tegenwoordig trouwens de oplossing op alle problemen te zijn.. 

Uiteindelijk zaten we binnen een uur na de landing in het hotel...