Seriemoord in de Doubtful Sound

Daar zijn we weer!!

We hebben de cruise overleefd, zonder zelfs maar een lekke band. Gisterochtend (4/1) hebben we ons keurig gemeld bij de receptie van Fjordland Cruises. Het beginnen van de cruise was nog niet zo eenvoudig. Eerst gingen we met de bus met nog 6 mensen (Australisch, Nederlands en Engels) naar de ferry over Lake Manapouri (ik hoor net van Aly, dat dit het één na diepste meer van Nieuw Zeeland is. Op de vraag wat dan het diepste meer is bleef zij mij het antwoord schuldig). Op de veerboot voegde zich nog een stel uit Singapore bij ons. In totaal waren we dus met zijn tienen.

Op het eindpunt van de ferry, werden we opgewacht door de “Master” van ons cruiseschip: John, die ons in een busje over de “Wilmot Pass” (ca. 21 km) naar ons schip bracht: “MV Southern Secret”. Een 22 meter lang schip met 5 cabines, elk met eigen toilet en douche.

Na de verplichte veiligheidsbriefing, gingen we van start, met een uitstekende lunch van diezelfde ochtend gevangen crayfish. Het was redelijk weer: niet al te koud, maar wel een forse wind en (vooralsnog droog).

Na een poosje werden we even gezelschap gehouden door een stuk of wat dolfijnen. Een prachtig schouwspel. Het staat wel op video, maar niet op de foto dus vanavond nog niet te zien op dit blog.

Aan het eind van de middag werden we geacht ons eigen diner te vangen. Mijn laatste ervaring met vissen dateert van 1963, dus ik ging er van uit dat er niet veel gegeten zou worden die avond. De instructie bestond uit: de molen rustig af laten lopen, tot je de bodem bereikt, twee slagen met de molen terug, even wachten en weer inhalen met de molen.Zo gezegd zo gedaan, en meteen had ik een ontzettend lelijke vis aan de haak, een “Jock Steward”. Ik dacht beginnergeluk, dus nog een keer: en weer zo’n vis aan de lijn. Om een lang verhaal kort te maken: 6 pogingen en 5 vissen (alles met hetzelfde aas). Iedereen haalde gewoon aan de kopende band vissen binnen. Je voelde je al schuldig als je het aas in het water liet zakken…. Uiteindelijk heeft Aly ook nog 3 vissen binnengehaald. Daarnaast werden er (door anderen), behalve zo'n 20 "Jock Stewards", nog  2 “Blue Cods” en een kleine haai (!) binnengehaald. Deze laatste werd teruggegooid.

Nadat we klaar waren met vissen, begon het spontaan weer te regenen (en niet zo’n beetje ook).

Gelukkig smaakten de vissen een stuk beter dan dat ze eruit zagen!!

De rest van de avond rustig doorgebracht in de salon, waar we nog een aantal leuke gesprekken hebben gevoerd.

Het bed was wat kort, maar uiteindelijk toch nog redelijk geslapen. Om 6 uur ’s ochtends werd het anker weer gelicht en de generator gestart, dus iedereen was weer wakker. Rond half tien weer aangekomen in het haventje en de omgekeerde reis van de dag ervoor naar Te Anau. In de auto gestapt en naar Dunedin gereden. Onderweg werd het steeds droger en warmer, uiteindelijk was het 20 graden toen we om half 5 aankwamen.

Morgen weer meer.