Zondag t/m woensdagochtend: Zoeken naar JR en de drilboor

Aangezien de excursiedichtheid enigszins begint af te nemen, en de algehele vermoeidheid toeneemt, wordt dit een 3,5 dag verhaal. 

Zondag was weer een gedeeltelijke  "uithijg-dag". Dus hebben we een wandeling door de stad gemaakt, onder andere naar het station om plaatsen in de Shinkansen te reserveren voor de reis naar Hiroshima.

We krijgen steeds meer nostalgische gevoelens naar de jaren 80, en met name de tv-serie Dallas. De grote vraag op ieder station is voor ons altijd: "Waar is JR?" (Voor de jongere lezertjes: dat was de hoofdpersoon uit de serie). Wij hebben namelijk een 3-weeks treinabonnement, maar we mogen alleen met JR (Japan Rail) treinen reizen. Je moet wel oppassen want er zijn diverse andere trein maatschappijen. Oorspronkelijk was JR een overheidsbedrijf (net als de NS), de service was slecht en de treinen reden nooit op tijd (net als de NS). Op een gegeven moment is het bedrijf geprivatiseerd, en sinds die tijd is de service geweldig, en rijden de treinen altijd op tijd (net als de NS....grapje). De regels zijn als volgt: 

Als de trein meer dan 2 minuten te laat is, wordt dat omgeroepen in de trein, vergezeld van de zeer welgemeende excuses van de conducteur.
Als een trein een uur te laat is krijgt iedereen zijn geld terug.
Als een trein 2 uur te laat is, is dat onderwerp van een boos artikel op de voorpagina van alle nationale kranten.

Er worden heel weinig artikelen over de trein geschreven in de Japanse kranten.... 

Om je een idee te geven: in 2015 had JR een slecht jaar. De gemiddelde vertraging van alle treinen gedurende het hele jaar was 58 seconden. Dat is dus inclusief alle vertragingen door tyfoons, aardverschuivingen, aardbevingen (en ook herfstbladeren op het spoor)! Het jaar daarvoor was het 19 seconden...

Maandag dus op weg naar Hiroshima. Eerst moesten we natuurlijk van Osaka naar Osaka-shi. Ik ga ervan uit dat jullie weten waarom... Daarna in de Shinkansen naar Hiroshima. Omdat het in het Zuiden steeds bergachtiger wordt, neemt het aantal tunnels natuurlijk ook toe. Dus er viel weinig te zien over het algemeen. Aangekomen in Hiroshima bleek het te regenen. We proberen zo veel mogelijk van het station naar het hotel te lopen. Hier was het 2,4 km. Aangezien de regen nogal heftig was, hebben we besloten van ons gezonde voornemen af te wijken, en dit keer een taxi te nemen. Niets menselijks is ons vreemd!

Het hotel was weer uitstekend. Dit keer konden we gelukkig meteen inchecken, en in de kamer hadden we weer een prachtig uitzicht over de stad vanaf de 18e verdieping. Moe op bed gevallen en op het enige kanaal waar je niet nagesynchroniseerde films kon zien, met Japanse ondertitels (Fox Movie) naar de meest slechte film gekeken die ooit gemaakt was, maar wel Engelstalig!

Dinsdag weer een "door de stad wandel dag", en meteen de reservering voor de volgende treinreis geregeld. Ook verkend waar de excursie begon op woensdag. Nu dus wel naar het station gelopen, en we waren blij dat we de dag ervoor een taxi hadden genomen Bij warm en vochtig weer zonder handbagage was het al een aardige inspanning, laat staan bij warm en regenachtig weer. Uiteindelijk zo'n 7 km gelopen, en dat vonden we wel meer mooi. Bij het zien van de film op de tv 's avonds, moesten we onze conclusie van de dag ervoor verwerpen: deze film was nog slechter!

Woensdag was weer excursie dag. De laatste die we geboekt hadden voor deze vakantie. Er was een veelbelovend programma. Eerst naar het eiland Miyajimacho op het eiland Miyajima. Daar naar de Itsukushima tempel (Shinto) en de O-torii gate, één van de meest iconische plaatsen van Japan, naast Mount Fuji. En zo hoort hij er uit te zien:

Helaas, er zaten 2 dingen tegen. Ten eerste was het laag water. Jammer, maar daar kan ik inkomen. Dat gebeurt immers tweemaal per dag. Ten tweede  was dat één van de poten verborgen was in een grijze tent, waaruit de hele tijd keiharde drilboor geluiden uit klonken. Niet echt sereen... Dus dit zagen wij:

Bij de Itsukushima tempel was het natuurlijk weer "gezellig" druk, en dat leverde af en toe wat probleempjes op bij het fotograferen en filmen. Rondom de tempel waren talloze winkels die zich gespecialiseerd hadden in de meest vreemdsoortige souvenirs. Saillant detail is, dat onze gids bij een geselecteerd aantal winkels, uitgebreid ging uitleggen wat je er kon kopen. Je zou bijna denken dat ze provisie kreeg, of ben ik nou heel erg cynisch bezig?

Het tempelcomplex zelf was overigens heel mooi. Er vond zelfs nog een huwelijk plaats toen wij er waren. Dit schijnt een enorm populaire plek te zijn om in het huwelijk te treden. Als je in het weekend hier wil trouwen, dan is er een wachtlijst van 2 jaar! Over de kosten hebben we het maar niet.

Hieronder de gebruikelijke foto's:

Ik ben nu alweer een paar uurtjes bezig, dus deel 2 van de woensdag komt later.

Groetjes!