Duf

Na ruim 10 uur over de stille oceaan gevlogen te hebben (grotendeels in het donker), zijn we vanochtend om tien voor negen eindelijk geland in Auckland. Aly heeft nog zo'n 5 tot 6 uur kunnen slapen, en ik ook 2 uur. Het eten was voortreffelijk, en we zullen jullie niet meer lastig vallen met foto's van vliegtuigstoelen, die door het personeel voor je worden omgebouwd tot een smal maar wel 2 meter lang bed. Uit de commentaren beginnen we te vermoeden, dat we dan niet meer terug mogen komen.

De immigratiedienst was geen enkel probleem. Na 10 minuten wachten hadden we er weer een mooi stempel bij in het paspoort. Het uur daarna werd besteed aan het bekijken of  mijn (vrijwel gloednieuwe) wandelschoenen moesten worden gedesinfecteerd omdat ze weleens met de grond het buitenland in aanraking zijn geweest (het hoefde overigens niet). Al met al viel het wel mee, maar het was wel erg lang in de rij staan.

Vervolgens de aankomsthal uit, en op zoek naar het hotel. Dat viel mee, want het stond circa 50 meter van de uitgang . Op de foto zie op de achtergrond Terminal 2 van het vliegveld liggen.

Niet erg fraai gelegen, maar wel een kamer met een douche en een bad, wat we op dit moment eigenlijk veel belangrijker vinden. We zijn namelijk een beetje duf!