Wellington

Vandaag weer een reisdag. Om 5 uur opgestaan. Dat klinkt erger dan het is. Meestal als wij in een verschrikkelijk andere tijdzone zitten, proberen we om een verschoven dagritme aan te houden. Dus vroeg slapen en vroeg wakker. Dat betekend dat we vrijwel iedere dag  tussen 5 en 6 uur 's ochtends wakker zijn.

De reis ging naar Wellington, hoofdstad van Nieuw Zeeland. De vlucht vertrok om 07:15, en om zijn we 08:45 aangekomen in Wellington. De stad ligt op de Zuidpunt van het Noordereiland. Huurauto opgehaald. Voor het eerst in 20 jaar wilden ze een internationaal rijbewijs zien. Heb ik die €15 dit jaar in ieder geval niet voor niets uitgegeven.

Omdat we geen lange autoreizen maken hebben we hier een kleinere auto gehuurd, zeg maar een speelgoedauto (Mazda). Dus 1 koffer in de bak en 1 op de achterbank. Het wegrijden kostte wat moeite, omdat er een volkomen onduidelijk systeem is met parkeerkaarten. Om van het AVIS parkeerterrein af te komen moet je een parkeerkaart trekken, en als je het vliegveld af gaat moet je die weer uit laten lezen om de slagboom open te krijgen. Kost niets, maar wel gedoe op de vroege ochtend....

Van het vliegveld naar de stad is ongeveer 8 km, maar in het spitsuur (en met het aan de goede kant van de weg blijven) kost dat toch ruim 30 minuten. Ook de plek waar je je auto kwijt kan bij het hotel (midden in het centrum van de stad) is niet meteen duidelijk. Hiervoor hebben ze gelukkig het systeem van "Valet Parking" uitgevonden. Je levert je autosleutel in, en je gaat er stiekem van uit dat als je weggaat je je auto weer terugkrijgt. In de tussentijd heb je geen idee waar je auto is, maar waarschijnlijk wil je dat ook helemaal niet weten.

Omdat we natuurlijk te vroeg waren met inchecken, hebben we de koffers afgegeven, en hebben een rondje door het stadscentrum gemaakt, en het Wellington Museum bezocht. Mooi museum over de geschiedenis van Wellington. In de loop van de middag weer naar het hotel, en de inmiddels gereedgekomen kamer opgezocht. Zoals dat heet: "Moe, maar voldaan".

Het is de oplettende lezer misschien opgevallen, dat er over de de eerste week weinig terug te vinden is op dit blog, en dat er af en toe een dag tussen uitvalt. De reden is eenvoudig. Zoals jullie weten heb ik de eerste week een forse griepaanval gehad. Op Stewart Island heb ik dus gewoon 3 dagen in bed gelegen met koorts. Daar valt niet zo veel over te vertellen, dus heb ik dat ook niet gedaan. Omdat ik natuurlijk niet de tijd had om uit te zieken, ben ik te vroeg weer aan de slag gegaan met de vakantie. Als gevolg daarvan hebben we, op de dagen dat we niets van tevoren gepland hadden, gas teruggenomen, omdat af en toe 's avonds de koorts toch weer kwam opsteken. Ook dat levert geen spannende verhalen op.

Het goede nieuws is, dat ik de laatste 4 dagen koortsvrij ben, en dat het langzamerhand wat warmer wordt hier. Want het is wel frustrerend als je hier midden in de zomer, af en toe lagere temperaturen hebt dan in de koudste maand van het jaar in Nederland!