Meneer Glen bestaat niet...

Hallo, daar zijn we weer.

Sorry dat het verhaal een beetje met horten en stoten komt, maar de dagen zijn lang en de gemiddelde temperatuur overdag varieert tussen de 32 en 37 graden. Dus soms is de wil om te schrijven er wel, maar het vlees is wat zwakjes....

Donderdag 31 augustus

De vorige keer eindigde met de melding dat we nog ergens naar toe moesten. Hierbij het verslagje daarvan. 

Overdag hadden we een poging gedaan om naar de "Horse Shoe Bend" te gaan. Dit is een prachtige hoefijzervormige meander in de Colorado Rivier.

Helaas de parkeerplaats was volledig vol Dus besloten we om tegen zonsondergang te gaan. Het was nog steeds erg druk, maar we konden tenminste onze auto kwijt. Van de parkeerplaats moest nog zo'n 1,5 km gelopen worden door rul zand. De grote fout was natuurlijk dat we rond zonsondergang gingen. Normaal gesproken een ideale tijd voor foto's, alleen niet als de zon precies achter je object ondergaat! Gelukkig was er een verdwaalde wolk, die de zon afschermde, vlak voordat deze onderging, maar het was wel lastig. Daarnaast was de rand van de plek waar we stonden, glad en scheef, en de afgrond was zo'n 100 m diep. Op een normale foto kon je daardoor de rivier niet zien. Gelukkig hadden we actioncamera bij ons, en een uitschuifbare selfy stick van 1,5 m De lens van die camera kijkt over een hoek van 140 graden (alle kanten op). Dus hij vertekend wel, maar je ziet wel veel meer. Hieronder 3 versies 1. gewone camera; 2. action camera  - te vroeg; 3. action camera precies op tijd.

Wij zijn meteen weer teruggelopen, want je wilde de weg niet in het donker lopen. Tot onze stomme verbazing liepen er nog steeds mensen naar beneden, toen wij al bijna boven waren (en de zon al zo goed als onder was). Het deed ons aan onze Bouvier (Phaedra) denken. Als we die uitlieten realiseerde zij zich ook nooit, dat ze ook weer terug moest lopen.....

Vrijdag 1 september

Vandaag met de boot door de Glen Canyon naar de Rainbow bridge gevaren. Dat was niet zo maar wat, want we moesten 50 mijl (ca. 80 km) heen, en ook weer terug. Bij elkaar een trip van zo'n 7 uur. Het landschap was meer dan de moeite waard. De Glen Canyon niet genoemd naar meneer Glen, maar naar de vele vochtige  en schaduwrijke nissen in de bochten van de canyon (de zgn. "Glens"). Glen Canyon is sinds de bouw van de stuwdam volledig ondergelopen, en op sommige plekken 150 m diep. Het water in de canyon is belangrijk als reserve voor o.a Las Vegas en Los Angeles. Hieronder een aantal foto's en morgen weer verder.