Herten, stof en een ruggegraat

Eindelijk wat tijd om de achterstand even in te halen. We waren gebleven bij maandag in Capitol Reef National Park.

Dinsdag 29 Augustus

Dinsdagochtend dus weer belachelijk vroeg wakker geworden, zo rond een uur of 4. Doorslapen zat er niet meer in helaas. Tegen een uur of 6 even naar buiten gelopen om iets uit de auto te halen, bleek het ijskoud te zijn. Een graad of 14 met een ijskoude wind eroverheen! Nu begrijpen we dat we op zo'n 2 kilometer boven zeeniveau zitten, en dat het daar 's ochtends best koud kan zijn, maar 22 graden verschil leek ons wel erg veel. Omdat we in de vroege ochtend wilden gaan wandelen, toch maar even een lange broek en een trui aangetrokken. Toen we rond een uur of 8 bij het begin van de wandelroute waren aangekomen, bleek het dus alweer 24 graden te zijn. Dus lange broek en trui weer uit, en korte broek weer aan. En dan zeggen ze wat over het Nederlandse weer!

We hebben een prachtige wandeling van zo'n 8 km gemaakt. Om op die plek te komen moesten we eerst zo'n 7 km over een onverharde weg rijden. Hier is maar één woord voor: STOFFIG!.

De wandeling ging door een canyon waar lang geleden de pionierskaravanen doorheen waren getrokken. Op één plek was een stuk rotswand waar allemaal namen en data waren ingekerfd van de mensen die daar toen (met paard en wagen) langs gekomen waren. De oudste datum die we konden lezen was 1861! Niet helemaal rechtvaardig, want als je dat nu doet krijg je minstens $500 boete.

Daarna nog een tweede wandeling gedaan. Die was wat korter, want intussen was het kwik weer ruim boven de 30 graden gestegen. En onze constitutie was daar nog niet helemaal aan gewend (alsof dat ooit nog gaat gebeuren....).

Dit park is heel erg rustig, Zeker als je wat vroeger op de dag komt, zie je bijna niemand. Een groot voordeel is, dat er geen bussen in het park kunnen, in ieder geval niet daar waar je de mooiste wandelingen kunt maken. Ik betwijfel trouwens of de mensen, die met de bus reizen, graag wandelen....

Woensdag 30 augustus

Weer vroeg wakker natuurlijk. Eerst ontbeten in het hotel, daarna rond 8 uur vertrokken richting Page, via Boulder en Escalante.

De route ging over de "Scenic Byway 12". Deze weg, van Torrey naar Boulder is in de 70-er jaren aangelegd. Tot die tijd was de weg onverhard en 's winters onbegaanbaar. Dit stuk gaat door het "Dixie National Forest, en zoals we gemerkt hebben komen hier herten voor. Alleen met een noodstop konden we twee herten met zelfmoordneigingen ontwijken. Ik hoop dat ze minstens zo hard geschrokken zijn als wij! Naast de herten lopen ook de koeien langs en over de weg, maar die zijn een stuk rustiger, en werpen zich niet voor je auto. Er staan dan ook bordjes langs de weg waarop staat: "Free range cows". Ik zou dat vertalen met "Vrije uitloop koeien". Ik vraag me alleen af hoe ze de eieren terugvinden (al dan niet met Fipronil)....

Boulder viel nogal tegen. Volgens de website, was het een bruisend dorp met allerlei culturele activiteiten. Volgens ons waren ze uitgebruist, want het dorp bestond uit zo'n 20 huizen, en de remweg van de auto was langer dan het dorp...

Dus verder naar Escalante. De weg voert dwars door het "Grand Staircase - Escalante National Monument" , en is fenomenaal mooi. Ik heb 2 korte onbewerkte video'svan stukjes van de rit op YouTube gezet hier en hier, zodat jullie een beetje indruk krijgen van de schoonheid van het landschap

In Escalante konden we met enige moeite het Visitors Center van het "Grand Staircase National Monument" vinden. Uitstekende uitleg gekregen hoe en wat we het beste konden doen om een indruk van het monument (het is geen park!!) te krijgen. We hebben een rondje gemaakt over een onverharde weg met als prozaïsche naam: "Hells Backbone Road", die liep overigens door de "Box-Death Hollow Wilderness". Ik geloof niet dat we willen weten hoe deze namen ontstaan zijn! De weg bestaat uit een lus van zo'n  35 km. Halverwege was een kort zijweggetje naar het "Posey Lake". Dit is een bergmeer van ongeveer 400 bij 200m groot, midden in een prachtig bos. De temperatuur was zeer aangenaam, vanwege de hoogte en het windje". Het allermooiste was, dat wij dat hele meer voor ons zelf hadden. Afgezien van de vogels en de libellen (en de incidenteel plonzende vis) was er niets te horen. We hebben hier geluncht , en in een half uur meer energie opgedaan, dan in een goede nacht slapen!

Uiteindelijk weer in Escalante teruggekeerd, en de TomTom ingesteld voor het laatste stuk van de dag naar Page (Arizona). Volgens de kaart en de mevrouw van het Info centrum was dat zo'n 40 mijl over een gedeeltelijk onverharde weg. Helaas na intikken in de TomTom, bleek dat deze weg net niet doorliep naar Page. De enige optie was omrijden via Kanab, en dat was ruim 140 mijl, oftewel 2 uur en 30 minuten!!! Het enige goede nieuws was dat ze in Arizona niet aan zomertijd doen, dus we zouden er eigenlijk maar 1 uur 30 minuten over doen. Jammer dat je dat uur tijdwinst toch moet rijden.....

Uiteindelijk rond 18:15 aangekomen in Page, na een dag van 10 uur, waarin we ruim 500 mijl hadden gereden.

De foto's die hierbij horen probeer ik vanavond nog even te uploaden, maar we moeten zo nog ergens heen.....